Van Nienke de Jong hebben we onderstaande uitgebreide review ontvangen, waarvoor onze hartelijk dank. Nienke en haar pony's hebben de FeedingMaster inmiddels twee maanden in gebruik.
April 2021, Review FeedingMaster door Nienke de Jong
Twee maanden geleden heb ik twee FeedingMaster hooi-automaten aangeschaft. Daar ging heel wat nadenkwerk en informeren aan vooraf, hieronder leg ik uit waarom: Ik heb drie pony’s; 2 IJslanders en 1 minipaard. Het was altijd puzzelen om voldoende eten te verstrekken zodat ze niet te lang met een lege maag stonden, en tegelijkertijd te zorgen dat ze niet te dik werden.
Mijn merrie heeft mij vanaf aanschaf eigenlijk veel zorgen gebaart; een onmogelijke combinatie van factoren maakten voeren tot een hogere kunst. Enerzijds werd ze snel te zwaar, anderzijds waren de ‘vastenperioden’ tussen de voerbeurten aanleiding tot maagklachten, de ‘eetbehoefte’ loste ze op door te gaan zoeken naar eetbare zaken in het zand waardoor ze zandkoliek kreeg en tweemaal opgenomen is in de kliniek. Onbeperkt hooi voeren maakte te vet, als aanvulling voerde ik dan vervolgens gedorst hooi, maar dit is sterk bewerkt en gaf slechtere mest, gerstestro werd goed verdragen maar maakte de buik bol en zichtbaar onaangenaam en ook grovere mest. Iedere slowfeeder is hier getest, ik voerde uiteindelijk uit netten met mazen van 2 x 2 en had continue spanning hoe ik haar zou aantreffen wanneer ik kwam voeren. Dit betekende dat ik soms vergaderingen, etentjes of andere uitstapjes vroegtijdig moest verlaten om plankgas naar stal te rijden om te voeren. Inmiddels was ze vrijwel voltijd met pensioen; haar buik was vaak pijnlijk, ze kon daardoor haar achterhand ook niet goed onderbrengen en trok haar rug hol. Ik wilde haar dan dus niet belasten. Mensen grapten vaak door te vragen of ze drachtig was. Maar het was ontzettend sneu. Ze was vaak traag, had een ‘painface’ (pijnlijke uitdrukking op het gezicht), vaak last van gas, veel gapen, zeer slecht humeur, vreselijk drammerig rond eten en zelfs agressief bij vlagen.
Ik heb echt duizenden euro’s uitgegeven aan onderzoeken, medicatie, supplementen, en alhoewel er soms verlichting was…. kwamen de klachten vaak al vlot weer terug. Het is me meermaals voorgelegd te overwegen afscheid van haar te nemen. Ik werd er eerlijk gezegd verdrietig van zo’n prachtig paard zo te zien worstelen met haar gezondheid en zou haar zeker uit compassie hebben laten gaan wanneer het niet zou beteren.
Anderzijds had ik een ruin die moddervet werd door het kijken naar eten. Altijd geanalyseerde partijen voeren, en veelal ook nog extra weken om suikers te verwijderen. En ook VEEL, HEEL VEEL kilometers maken. Maar zelfs duizenden kilometers verder bleef hij een rolmops. Ook dat gaf extra metabolische complicaties: hoeven en huid. De enige tamelijk probleemloze inwoner op stal is mijn minipaardje. Nooit te dun, nooit te dik, geen spijsverteringsproblemen en immer vrolijk.
Maar goed, hoe houd je zo’n allegaartje voedingstechnisch gezond? En hoe kan ik dat voor elkaar krijgen met een apparaat? Ik had duizend vragen, en die heb ik neergelegd bij Jan en ook 1 van zijn klanten die meer dan een handvol van deze apparaten al een jaar in gebruik had. Het heeft 3 telefoontjes gekost, en toen heb ik de knoop doorgehakt.
Nog geen week later had ik de bakken geïnstalleerd, en nu zijn we twee maanden verder en zou ik me geen raad meer weten zonder de FeedingMaster.
Overdag lopen de paarden bij elkaar en eten ze uit elkaars bak. ’s Nachts staan ze apart met ieder hun eigen bak.
Er is zo ontzettend veel veranderd. Beiden zijn wat overtollig gewicht verloren. Echt opvallend is echter hoe hun buik eruit ziet; rustig, soepel, niet opgeblazen, weinig gas. Beiden zijn vrolijker, en rond het eten wordt er geen ruzie meer gemaakt. Ze zijn ook kalm omdat ze weten dat er altijd weer eten zal zijn, dus ze slapen gewoon languit, spelen of kroelen en blijven niet continue bij het apparaat staan.
De mest is prachtig, echt goed gekauwd en verteerd hooi… geen grove stukken in de mest. Ook worden nutriënten beter opgenomen lijkt het, want qua glans en oogopslag zien ze er beter uit. Opvallend is ook het ontspannen gezicht, geen spanning meer rond voermomenten… er is immers altijd eten. Mijn merrie is sinds vorige week weer aan het werk gegaan omdat ze barst van de energie. Wanneer ik haar weg zie scheuren plaatst ze haar achterbenen echt goed onder en bolt haar rug moeiteloos. Ik kan niet ophouden daarnaar te kijken. Mijn minipaardje heeft een opstapje gekregen en eet moeiteloos mee met zijn grotere vrienden. Mijn ruin is duidelijk afgevallen en oogt frisser.
Al die jaren had ik het ervoor over om vele malen per dag te voeren, niet op vakantie te gaan wanneer het niet goed voelde, altijd maar slobbers met probiotica, olie, en de gekste dingen te prepareren zodat de boel bleef lopen. Nu gaan ze als een speer op goed hooi en een goede vitaminekorrel.
En eerlijk is eerlijk: ik slaap beter, kan nu naar stal gaan wanneer het me past, en kom daar niet meer aan met een knoop in mijn maag. Wat een rust!
Ik ben Jan en Janine heel dankbaar dat ze iets hebben gecreëerd dat paardenwelzijn echt naar een hoger plan kan tillen. De dierenartsen van de UU, welke gelukkig voor iets onschuldigs kwamen dit keer, waren ook blij verrast over dit apparaat en zagen dat het mijn paarden echt goed heeft gedaan. Inmiddels overwegen al heel wat vrienden ook op de FeedingMaster over te stappen. De hoeveelheid paarden met spijsverteringsproblemen (maag en darmen), metabolische problemen, slokdarmproblemen, maar ook mentale problemen door niet te kunnen voldoen aan hun graasbehoefte is schrikbarend. Hoeveel dieren zouden hier niet mee geholpen kunnen worden? De aanschafprijs versus het welzijn, maar ook de stress en dierenartskosten die het scheelt, maakt het het dubbel en dwars waard. Het is dat er geen nobelprijs voor paarden-uitvindingen bestaat, anders had ik Jan voorgedragen! Haha!